KIYIYA VURAN BİR SURİYELİ MÜLTECİ ÇOCUK DEĞİL; KIYIYA VURAN VİCDAN!

Bu yazıyı yazıp yazmama konusunda çok gelgitler yaşadım. Düşündüm, ben bunları satırlara döksem ne gibi bir yarar sağlayacak? Ama yine de vicdanım rahat bırakmadı beni… Sonuçta içimden geçen ne varsa yazmaya ve anlatmaya karar verdim. Bir parça olsun yazarak kendi adıma içimi boşaltmak istedim.

Son zamanlarda, ülkemiz ve özellikle “insanlık” adına çoğu gelişmeler olumsuz yönde ilerleme kaydediyor. Şehit haberlerinin ardı arkası kesilmez iken toplumsal vicdanda bıçak kemiğe dayanmış ve insanlık sorgulanır hale gelmiştir. Toplumsal duyarsızlık hat safhada iken, cesedi kıyıya vuran Suriyeli mülteci çocuğun vicdanlarda yer ettiği derin yaralar ciddi boyuta varmıştır. Göçmen mültecilerin yaşadığı insanlık dramını anlatan en acı, en sarsıcı fotoğraf yerde cansız olarak bulunan Suriyeli mülteci çocuğa aitti belki de… 

Tüm bunlar yaşanmışken “kıyıya vuran Suriyeli çocuk değil hayvan olsaydı dünya ayağa kalkardı” deniliyorken, soruyorum;  “dış siyasette başarılı olduğunu vurgulayan ey ülke yöneticileri hiç mi vicdanınız sızlamadı?” ya da “ insanlık ayıbı olarak nitelendirilmeye mahkûm olan bu fotoğraf karesi yüzünüze tokat gibi vurmadı mı ?”, “ Gözleriniz nemlendi mi, içiniz ya da varsa yüreğiniz parçalandı mı?” Sahi, ne için öldü bu çocuk? Her zaman güçlülerin kazandığı güçsüzlerin ise ezildiği bir dünya da belki de bir ideoloji uğruna can verdi ufak beden…

Soruyorum;

Sığınmacıları ülkeye kabul edip başıboş halde bırakan kim? Kısacası, içimizi acıtan bu fotoğraf karesine sebebiyet veren kim?

Bu ayıp, bu utanç hepimizin eseri… Tam olarak bu sebeple;

Böylesine bir vahşet karşısında artık bütün dünya ayağa kalkmalı, bu insanlık ayıbının daha fazla ciddi boyutlara ulaşmaması için ne yapılması gerekiyorsa acilen yapılmalı ve gözyaşları yerini tebessüme bırakmalıdır.

Evrensel Adaletin biran önce sağlanması ve yaşanan üzücü olayların artık son bulması ümidiyle;

“Ürkek bir serçe gibi eğme başını,

Kaldır başını ve dimdik dur,

Bu senin değil, ülkemin ayıbı,

Hırpalanmış yerlerinden öperim çocuk…”

                                                                                             AVUKAT SİNEM SAÇKAN